Placówki weterynaryjne coraz częściej inwestują w sprzęt rentgenowski i tym samym poszerzają swoją ofertę właśnie o zakres rentgenodiagnostyki. Zanim jednak dojdzie do momentu legalnego użytkowania sprzętu, pomieszczenie przeznaczone na pracownię RTG musi spełniać określone wymagania. Dokumentem narzucającym ograniczenia w tym zakresie jest Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia z 12 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznej pracy ze źródłami promieniowania jonizującego (Dz. U. 2006 nr 140 poz. 994 z późn. zm.).

Wysokość pomieszczenia

W nawiązaniu do ww. rozporządzenia wysokość pomieszczenia weterynaryjnej pracowni rentgenowskiej musi wynosić co najmniej 2,5 m. Jeśli pracownik przebywa w takim pomieszczeniu do 4 godzin na dobę, wówczas jego wysokość nie może być mniejsza niż 2,2m.

Powierzchnia pomieszczenia

Powierzchnia pracowni RTG, w której wykonuje się badania małych zwierząt powinna wynosić co najmniej 4m² (źródło promieniowania musi znajdować się w odległości minimum 1 m od najbliższej ściany). W pracowni weterynaryjnej dla większych zwierząt, powierzchnia nie może być mniejsza niż 9m² (źródło promieniowania musi znajdować się w odległości minimum 1,5 m od najbliższej ściany).

Dodatkowe wymagania techniczne

Weterynaryjna pracownia rentgenowska musi zostać wyposażoną w wentylację zapewniającą min. 1,5-krotną wymianę powietrza na godzinę. Dodatkowo osłony budowlane (ściany, stropy) oraz stolarka drzwiowa i okienna muszą stanowić zabezpieczenie dla personelu, pacjentów oraz osób postronnych przebywających w sąsiedztwie. W tym celu opracowuje się projekt osłon stałych, aby określić czy istniejące osłony są wystarczające. W przeciwnym razie taki projekt określa wymagany stopień dodatkowego zabezpieczenia.